Kureyş kabilesi, Mekke’nin en önemli kabilesiydi ve Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.) de bu kabileye mensuptu. Kureyş suresi, Kureyş kabilesine verilen bazı ayrıcalıklardan ve nimetlerden bahsettiği için bu adı almıştır. Sure 4 ayettir ve Mekke’de nazil olmuştur. Kur’an’ın 106. suresidir.

        Bütün Araplarca kutsal kabul edilen Kâbe’nin gözetimi ve burayla ilgili hizmetlerin yürütülmesi Kureyş kabilesinin sorumluluğundaydı. Bu durum, Kureyş kabilesine saygınlık ve ayrıcalık kazandırıyordu. Bu sayede kabile mensupları yazın Şam yönüne, kışın da Yemen taraflarına güvenli bir şekilde, serbestçe gidip gelirlerdi. Bu, Cenab-ı Allah’ın (c.c.) onlara bir nimeti ve ihsanıydı. Çünkü onlar serbestçe dolaşmaları sayesinde rahatça ticaret yapıyorlar ve önemli kazançlar elde ediyorlardı. Ayrıca Allah (c.c.) Kâbe ve çevresini, Hz. İbrahim’in (a.s.) duasında da belirttiği üzere (2) güvenli ve bereketli bir belde kılmıştı. İşte Kureyş suresi, Kureyş kabilesinin, kendisine bu nimetleri veren Allah’a (c.c.) kulluk etmeleri gerektiğini hatırlatmaktadır.